Rzadko posiadam trochę wolnego czasu, dlatego nowe rozdziały nie będą się pojawiać szybko...
No więc odważyłam wstawić się prologa!
Jest on - jak dla mnie - trochę kiczowaty i za długi
Ale czekam na Wasze komentarze i prosze o uwagi ^^
Prolog:
W miłości dzieje się wszystko. Jest ona nieograniczona. Dlatego ludzie się jej boją, nie pozwalają sobie na to uczucie. Miłość kojarzy im się z czymś nierealnym, złym lub odbierającym im wolność. I po części jest to prawda. Bo to od nas zależy, jaka ta miłość będzie. Czy taka, o jakiej tak naprawdę każdy marzy, czy bolesna, trudna i niechciana. Żeby miłość była jak baśń lub bajka, potrzebuje szczęśliwego zakończenia. Tak ludzie chcą, aby wyglądała. Ale miłość nigdy nie będzie bajką czy baśnią, bo one się kończą, a to piękne uczucie trwa wiecznie. Ludzie chcą zmieniać miłość, bo uważają, że trudniej jest zmienić siebie. A jak im nie wychodzi, uznają to za znak od Boga, że to co czuli nie było prawdziwe.
Za to przyjaźń jest inna. Dzieją się w niej i dzięki niej tylko dozwolone rzeczy. Człowiek nie boi się skończyć przyjaźni, bo zawsze można znaleźć nową. Można mieć ich też wiele. Zawsze można coś poradzić na ból, który jest odczuwalny, ale da się z nim żyć. Lecz ludzie i tu postanowili utrudnić sobie życie. Kończą przyjaźnie niepotrzebnie, uznając byle błahostkę za dobry powód. Znowu trzeba się zastanowić, czy taka przyjaźń była z naszej strony prawdziwa.
Najgorsza jest sytuacja, gdy nie potrafimy odróżnić przyjaźni od miłości. Wtedy dzieje się wszystko, a zarazem nic. Przeżywamy chwile niesamowitego szczęścia, by zaraz potem przeżyć niesamowite cierpienie. Takie gwałtowne spadki i wzrosty potrafią nas dobić, wiele z nas sięga wtedy po żyletkę. Ale są ludzie, którzy nie dają się załamać. Albo przynajmniej próbują. I po pewnym czasie wychodzą na prostą…
To trudne, ale takie uczucia dał nam Bóg, byśmy się nimi cieszyli. Może nie pomyślał, że dla człowieka mogą to być zbyt silne i skomplikowane rzeczy… Że skoro on je wymyślił, są one dla nas zbyt boskie. A może to ludzie nie chcą przyjąć do wiadomości, że ci, którzy potrafią rozróżnić je pomiędzy sobą, bądź się nie załamują są wyjątkowi? Bardziej wyjątkowi niż inni. Bardziej indywidualni. Ale z czasem pewnie wyjdzie na jaw, co Bóg miał na myśli, dając nam te dwa skomplikowane i inne, ale jakże do siebie podobne uczucia jak przyjaźń i miłość…
Jak już mówiłam - proszę o komentarze i uwagi. Ale bądźcie też dla mnie łaskawi, bo są to moje początki :D
|