Kolejny stary wiersz z początków mojego wierszoklectwa.

Radość chodzi od domu do domu,
Smutku nie przynosi nikomu,
Dlaczego jest taka wesoła?
Bo święta jej napędzają koła.

Wszyscy radość dziś dostają,
I znajomym ją oddają,
Czemu wszyscy są tacy życzliwi?
Bo ich radość dzisiaj żywi.

Jak to? Radość żywi ludzi?
Czemu ona wszystkich budzi?
Bo radość Wytrzymać nie może.
Wszystkim ona dziś pomoże.